آرتروز شانه که به عنوان بیماری دژنراتیو مفصل نیز شناخته می شود زمانی اتفاق می افتد که غضروفی که قسمت بالای استخوان ها را می پوشاند ، دچار انحطاط یا فرسودگی می شود. این وضعیت باعث تورم ، درد و گاهی اوقات ایجاد استئوفیت (خار استخوانی) می شود.
خطر ابتلا به آرتروز شانه با درد و محدودیت های جسمانی آن با افزایش سن بالاتر می رود. اما یک آسیب ، مانند دررفتگی شانه ، حتی در جوانان می تواند ریسک بروز آرتروز شانه را افزایش دهد.
آرتروز شانه می تواند بر دامنه حرکت و توانایی فرد در انجام کارهای روزمره تأثیر بگذارد به همین جهت آشنایی با علائم و روش های درمان آن از اهمیت زیادی برخوردار است.
شانه از دو مفصل ، مفصل آکرومیوکلاویکولار (AC) و مفصل گلنوهومرال تشکیل شده است. مفصل AC نقطه ای است که استخوان ترقوه یا ترقوه با آکرومیون ، که نوک تیغه شانه است ، برخورد می کند. مفصل گلنوهومرال نقطه ای است که بالای استخوان بازو یا استخوان بازو با تیغه شانه یا کتف برخورد می کند. آرتروز بیشتر در مفصل AC رخ می دهد.
آرتروز شانه معمولا در افراد بالای ۵۰ سال رخ می دهد. در افراد جوانتر ، آرتروز می تواند ناشی از آسیب یا ضربه ای باشد ، مانند شکستگی یا دررفتگی شانه.
علائم آرتروز شانه
- احساس درد در مفصل شانه که با حرکات شانه تشدید می شود مهم ترین مشخصه این بیماری مفصلی است.
- تشدید درد هنگام بالا بردن دست به بالای سر
- تشدید درد پس از مدتی بی حرکتی شانه
- خشکی و سفتی شانه که سبب محدود شدن دامنه حرکتی شانه می شود.
برای تشخیص این بیماری ، علاوه بر بررسی علائم بالینی بیمار و بررسی تحرک شانه ، میزان تحریک پذیری و حساسیت شانه از روش ها و تست های تشخیصی دقیق همچون تصویربرداری با اشعه ایکس و ام آر آی نیز بهره می برد و بر اساس نتایج بدست آمده بهترین روش درمانی را پیشنهاد می دهد.
روش های درمان
اگرجه آرتروز شانه درمان قطعی ندارد اما با اقدامات درمانی می توان به تسکین علائم و بهبود دامنه حرکات شانه کمک کرد.
استراحت دادن به مفصل شانه و کاستن از میزان فعالیت هایی که نیازمند حرکت دادن شانه و بازو هستند برای جلوگیری از تشدید درد و ناراجتی توصیه می شود.
قرار دادن کمپرس گرم بر روی شانه دردناک با افزایش جریان خون در محل مفصل مبتلا به آرتروز به تسکین درد کمک می کند، کمپرس سرد نیز به کاهش التهاب کمک می کند.
مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه ، مانند ایبوپروفن یا آسپرین ، التهاب و درد را کاهش می دهند.
فیزیوتراپی شانه یکی از روش های موثر در بهبود علائم آرتروز شانه و کمک به افزایش دامنه حرکتی شانه است.
فیزیوتراپیست با توجه به شرایط بیمار برنامه درمانی منحصر به بیمار در تنظیم می کند.
تمرینات ورزشی بخش مهمی ار برنامه فیزیوتراپی شانه در مبتلایان به آرتروز است.
انجام تمرینات دامنه حرکتی سبب افزایش انعطاف پذیری مفصل شانه می شود.
در صورت عدم بهبودی شرایط بیمار با روش های ذکر شده در بالا جراحی به عنوان آخرین گزینه درمانی انجام می گیرد ، جراحی تعویض مفصل شانه یکی از روش های جراحی در درمان آرتروز پیشرفته مفصل شانه است ، پس از جراحی نیز فیزیوتراپی به منظور تسریع بهبودی و کاهش عوارض جراحی ضروری خواهد بود.
کلمات مرتبط :