سندرم شانه منجمد که نام دیگر آن کپسولیت چسبنده است یکی از بیماری های شایع شانه است که با درد ، خشکی و محدود شدن دامنه حرکات شانه مشخص می شود.
علائم و نشانه ها معمولاً به تدریج شروع می شوند ، با گذشت زمان بدتر می شوند و سپس معمولاً طی یک تا سه سال برطرف می شوند.
اگر در حال بهبودی از بیماری یا روشی هستید که مانع حرکت دادن بازو می شود ، مانند سکته مغزی یا ماستکتومی ، خطر ابتلا به شانه منجمد افزایش می یابد.
درمان شانه یخ زده شامل تمرینات دامنه حرکتی و گاهی کورتیکواستروئیدها و داروهای بی حس کننده است که به کپسول مفصلی تزریق می شود. در درصد کمی از موارد ، ممکن است جراحی آرتروسکوپی برای شل شدن کپسول مفصلی انجام شود تا بتواند آزادتر حرکت کند.
استخوان ها ، رباط ها و تاندون هایی که مفصل شانه شما را تشکیل می دهند در یک کپسول بافت همبند قرار دارند. شانه یخ زده زمانی رخ می دهد که این کپسول در اطراف مفصل شانه ضخیم و سفت شده و حرکت آن را محدود می کند.
پزشکان مطمئن نیستند که چرا این اتفاق در مورد برخی افراد می افتد ، اگرچه بیشتر در افرادی که مبتلا به دیابت هستند یا کسانی که اخیراً مجبور شده اند شانه خود را به مدت طولانی مانند حرکت یا شکستگی بازو بی حرکت کنند ، رخ می دهد.
یکی از شایع ترین علل یخ زدگی شانه ، بی حرکتی است که ممکن است هنگام بهبودی از ناحیه شانه ، شکستگی بازو یا سکته مغزی ایجاد شود. اگر دچار صدمه ای شده اید که حرکت شانه شما را مشکل می کند ، در مورد تمریناتی که می توانید برای حفظ دامنه حرکتی مفصل شانه انجام دهید ، با پزشک خود مشورت کنید.
علائم سندرم شانه منجمد
شانه یخ زده معمولاً به آرامی و در سه مرحله رشد می کند. هر مرحله می تواند چند ماه طول بکشد.
- مرحله انجماد. هر گونه حرکت شانه باعث درد می شود و دامنه حرکتی شانه شما محدود می شود.
- مرحله یخ زده درد در این مرحله ممکن است شروع به کاهش کند. با این حال ، شانه شما سفت می شود و استفاده از آن دشوارتر می شود.
- مرحله ذوب شدن دامنه حرکت شانه شروع به بهبود می کند.
- برای برخی از افراد ، درد در شب بدتر می شود و گاهی خواب را مختل می کند.
عوامل خطر
سن و جنس
افراد ۴۰ سال به بالا ، به ویژه زنان ، بیش از سایر افراد دچار سندرم شانه منجمد می شوند.
عدم تحرک یا کاهش تحرک
افرادی که بی حرکتی طولانی مدت یا کاهش تحرک شانه داشته اند ، در معرض خطر بیشتری برای ایجاد شانه یخ زده قرار دارند. بی تحرکی ممکن است نتیجه عوامل زیادی باشد ، از جمله:
- آسیب روتاتور کاف
- شکستگی شانه و بازو
- سکته مغزی
- بهبودی بعد از جراحی
بیماری های سیستمیک
به نظر می رسد افرادی که بیماری های خاصی دارند ، دچار شانه یخ زده می شوند. بیماریهایی که ممکن است خطر را افزایش دهند عبارتند از:
- دیابت
- اختلالات غده تیروئید
- بیماری پارکینسون
روش های درمان
بیشتر درمان های سندرم شانه منجمد شامل کنترل درد شانه و حفظ دامنه حرکتی تا حد امکان است.
مسکن های بدون نسخه ، مانند آسپرین و ایبوپروفن ، می توانند به کاهش درد و التهاب ناشی از یخ زدگی شانه کمک کنند. در برخی موارد ، پزشک ممکن است داروهای ضد درد قوی و ضد التهابی تجویز کند.
فیزیوتراپی شانه یکی از موثرترین روش ها در تسکین علائم شانه منجمد است که با مراجعه به کلینیک فیزیوتراپی بازتوان توس ( فیزیوتراپی در مشهد ) می توانید از آن بهره مند شوید.
یک فیزیوتراپیست می تواند تمرینات حرکتی متنوعی را به شما آموزش دهد تا بتواند تا حد امکان تحرک شانه را بازیابی کند. تعهد شما به انجام این تمرینات برای بهینه سازی بازیابی تحرک شما مهم است.
بیشتر شانه های یخ زده خود به خود در عرض ۱۲ تا ۱۸ ماه بهتر می شوند. برای علائم مداوم ، پزشک ممکن است تزریق داروهای استروئیدی و یا جراحی را پیشنهاد دهد که اعلب به روش آرتروسکوپی انجام می گیرد.
کلمات مرتبط :