پارگی روتاتور کاف شانه

روتاتور کاف، یک گروه حیاتی از ماهیچه ها و تاندون های شانه شما، نقش مهمی در حرکت و ثبات بازو ایفا می کند. هنگامی که یک تاندون در این ساختار پاره می شود، می تواند منجر به درد و محدودیت های قابل توجهی در فعالیت های روزانه شود. این وضعیت که به پارگی روتاتور کاف معروف است، منبع شایع مشکلات شانه در بزرگسالان است.

مفصل شانه، یک مفصل توپ و سوکت، دارای دامنه حرکتی قابل توجهی است. این انعطاف پذیری به قیمت بی ثباتی ذاتی است که روتاتور کاف به مقابله با آن کمک می کند و پارگی روتاتور کاف شانه یکی از آسیب های شایع شانه است.

روتاتور کاف را به عنوان یک گروه از چهار عضله و تاندون های مربوط به آنها که یک کاف عضلانی در اطراف مفصل شانه تشکیل می دهند، تصور کنید. این ماهیچه ها از تیغه شانه (کتف) منشاء می گیرند و به بالای استخوان بازو (بازو) وارد می شوند. وظیفه اصلی آنها این است که:

• تثبیت مفصل شانه: تاندون‌های روتاتور کاف توپ (سر بازو) استخوان بازو را به طور ایمن در حفره کم عمق (گلنوئید) تیغه شانه نگه می‌دارند و از دررفتگی ناخواسته جلوگیری می‌کنند.
• تسهیل حرکت بازو: عضلات روتاتور کاف با هم کار می کنند تا حرکات مختلف بازو را آغاز و کنترل کنند، از جمله بلند کردن، پایین آوردن، چرخش به سمت داخل (چرخش داخلی) و به سمت بیرون (چرخش بیرونی).

چهار عضله روتاتور کاف عبارتند از:

• فوق خاری: این عضله به شروع بالا بردن بازو و تثبیت سر استخوان بازو در حفره کمک می کند.
• Infraspinatus و Teres Minor: این عضلات برای چرخش بیرونی بازو، حرکتی حیاتی برای بسیاری از فعالیت های روزانه، با هم کار می کنند.
• ساب کتفی: این عضله نقش کلیدی در چرخش داخلی و تثبیت سر بازو دارد.

علل پارگی روتاتور کاف شانه

پارگی روتاتور کاف ممکن است به دو دلیل اصلی ایجاد شود:

• آسیب حاد: کشش یا ضربه شدید و ناگهانی روی شانه می تواند تاندون روتاتور کاف را پاره کند. این در افراد جوان‌تر شایع‌تر است و اغلب در طول فعالیت‌هایی که شامل بلند کردن اجسام سنگین، افتادن روی بازوی دراز شده یا حرکات شدید بالای سر در ورزش‌هایی مانند پرتاب یا وزنه‌برداری است، اتفاق می‌افتد.
• استفاده بیش از حد و فرسودگی: با گذشت زمان، حرکات تکراری و ساییدگی ناشی از افزایش سن می تواند تاندون های روتاتور کاف را ضعیف کند. این امر به ویژه در افراد دارای مشاغلی که به فعالیت های مکرر بالای سر نیاز دارند (نقاشی، ساخت و ساز) یا ورزشکاران در ورزش هایی که شامل حرکات تکراری پرتاب می شوند (بیس بال، تنیس) شایع است.

عوامل متعددی می توانند خطر پارگی روتاتور کاف شانه را افزایش دهند، از جمله:

• سن: با بالا رفتن سن، تاندون‌های روتاتور کاف به طور طبیعی ضعیف‌تر و مستعد پارگی می‌شوند.
• فعالیت های تکراری بالای سر: مشاغل یا ورزش هایی که به حرکات مکرر بالای سر نیاز دارند، فشار قابل توجهی بر روتاتور کاف وارد می کنند و خطر پارگی را افزایش می دهند.
• فرم نامناسب: بلند کردن وزنه ها یا انجام فعالیت های بالای سر با تکنیک نادرست می تواند فشار بی موردی را به روتاتور کاف وارد کند.
• آسیب قبلی شانه: آسیب قبلی به شانه می تواند روتاتور کاف را ضعیف کرده و در آینده آن را مستعد پارگی کند.
• خارهای استخوانی: رشد استخوانی (استئوفیت) در قسمت زیرین آکرومیون (بخشی از تیغه شانه) می تواند به تاندون های روتاتور کاف ساییده شود و منجر به تحریک و در نهایت پارگی شود.

شناخت علائم پارگی روتاتور کاف شانه

پارگی روتاتور کاف می تواند از طریق علائم مختلفی ظاهر شود که اغلب به شدت پارگی بستگی دارد:

• درد شانه : شایع ترین علامت درد در شانه است که اغلب به عنوان درد مبهم یا درد شدید توصیف می شود. درد ممکن است با فعالیت‌های خاص، به‌ویژه رسیدن به بالای سر، بلند کردن اجسام، یا خوابیدن به سمت آسیب‌دیده بدتر شود.
• ضعف: ممکن است در بازوی آسیب دیده دچار ضعف شوید که بلند کردن یا نگه داشتن اشیاء، شانه کردن موهایتان یا رسیدن به پشت کمر را دشوار می کند.
• دامنه حرکت محدود: حرکت بازو در جهات خاص، به خصوص بلند کردن آن از بالای سر یا چرخاندن آن به سمت بیرون، ممکن است دشوار یا دردناک شود.
• احساس گیر کردن یا ساییدن: ممکن است وقتی شانه را به روش‌های خاصی حرکت می‌دهید، احساس گرفتگی، ترکیدن یا ساییدن را در شانه خود احساس کنید.

تشخیص پارگی روتاتور کاف معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

معاینه فیزیکی: پزشک مفصل شانه شما را از نظر حساسیت، تورم، دامنه حرکتی و قدرت ارزیابی می کند.
تست های تصویربرداری: اشعه ایکس می تواند به شناسایی خار استخوان یا آرتریت کمک کند، در حالی که اسکن MRI می تواند تصویری دقیق از تاندون های روتاتور کاف ارائه دهد و وجود و اندازه پارگی را آشکار کند.

روشهای درمان

روش درمان پارگی روتاتور کاف به شدت پارگی، سن، سطح فعالیت و سلامت کلی شما بستگی دارد. در اینجا مروری بر گزینه های درمانی است:

• درمان غیر جراحی: این معمولا اولین خط درمان برای اکثر پارگی‌های روتاتور کاف، به‌ویژه پارگی‌های جزئی است. شامل:
• استراحت: اجتناب از فعالیت‌هایی که پارگی را تشدید می‌کنند برای بهبودی بسیار مهم است.
• یخ درمانی: قرار دادن کمپرس یخ روی شانه می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.
• داروهای ضد التهابی: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به مدیریت درد و التهاب کمک کنند.
• فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی شخصی برای تقویت عضلات اطراف مفصل شانه، بهبود انعطاف پذیری و بازیابی دامنه حرکتی طراحی کند. این نقش حیاتی هم در بهبودی و هم در جلوگیری از پارگی های بعدی دارد.

درمان جراحی: در برخی موارد، جراحی ممکن است توصیه شود، به ویژه برای:

• پارگی های بزرگ یا کامل
• پارگی هایی که پس از یک دوره معقول به درمان غیر جراحی پاسخ نمی دهند